Meger o gün bahari karsilama anlamina gelen "Nevruz" söleni yapiliyormus. Fistani renkli kadinlar, ak gömlekli, beli kusakli erkekler, yediden yetmise tüm halk, saz esliginde Semah dönüyordu. Semah'tan sonra, gençlerden biri bir sandalye getirip çimenligin ortasina koydu, geri döndü. Az sonra kolunda fötr sapkali bir adamla tekrar ayni yere geldi. Onu sandalye ye oturttu. Adamin elinde saz vardi. Belli ki çalacakti. Ozanlarin saz çalip söylediklerini duymustum ama onlari meydanlarda çalarken görmemistim. Ozan sazini eline alip tellere dokununca meydan alkistan çinladi. Çigdem der ki ben alayim Yigit basina belayim Hepsinden ben alayim Benden ala çiçek var mi? Çigdem çiçek dolu daglar Yârim gurbet elde aglar Adnan Binyazar yalin, içten, duyarli diliyle bu topraklarin yetistirdigi usta yazarlardan. Âsik Veysel'in hayatini, ozanlik gelenegini, deyislerinin yorumunu onun dilinden okumak büyük ayricalik olacaktir.
