Bizi izliyorlardi. Carpik, orantisiz ve sekilsiz gölgeler... Izliyor ve cogaliyorlardi.
Gecmisinde ciddi travmalar yasayan Baria, yeni baslangiclar icin göl kenarinda bir eve tasinir. Basta her sey yolunda ve siradandir; hayatinda kolilerden tasan esyalar, sik sik ziyaret eden dostlar ve yogun is saatleri vardir. Derken gölgeler bir bir görünmeye baslar. Oyun hamurunu andiran bicimsiz bedenler, birbirine baglanan esyalar, gecmisle alay eden melodiler ve gittikce güclenen ugursuz bir karanligin cemberinde Baria gün gectikce bocalar. Tik tak tik tak.
Cember daraliyordur ve Barianin, gölün dipsiz sularindan kendisini korumasi hic bu kadar zor olmamistir.
Sana zannettiginden de yakinim. Ben her yerdeyim. Küvetteki izlerde, donmus anlarda, yuvarlak yüzeylerde, her yerdeyim.
Her yerde, her yerde, her yerde...
