Pojawienie si¿ nauki poprzedzone by¿o ogromnym okresem formacji ludzkiej. Wyst¿powanie i rozwój jego aktywno¿ci spo¿ecznej i pracowniczej, rozszerzanie i wzmacnianie jego relacji spo¿ecznych determinowäy popraw¿ aktywno¿ci poznawczej cz¿owieka. Produkcja i stosowanie narz¿dzi wymagäo znajomo¿ci ró¿nych w¿äciwo¿ci mineräów, drewna, a pó¿niej metalu. Polowanie na zwierz¿ta i ich udomowienie wymagäo poznania miejsc, w których ¿y¿y, struktury ich ciäa, zwyczajów i cech ¿ycia. We wczesnej fazie rozwoju cz¿owieka jego wiedza o rzeczywisto¿ci by¿a jeszcze niewielka. Mog¿y one by¿ w pe¿ni przechowywane w jego pami¿ci, przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie. W procesie dalszego rozwoju spo¿ecze¿stwa, w zwi¿zku z rosn¿cym spo¿ecznym podziäem pracy, praktyka spo¿eczna rozszerza si¿ i staje si¿ coraz bardziej skomplikowana. Wiedza ludzi jest tak wzbogacona, ¿e pami¿¿ jednostki nie jest ju¿ w stanie jej uchwyci¿ i zachowä. Pocz¿tki wiedzy naukowej rozwijäy si¿ stopniowo, ale stale. W granicach jeszcze nie rozcz¿onkowanej cäo¿ci wiedzy o rzeczywisto¿ci zachodzi¿ stopniowy proces akumulacji wiedzy w ró¿nych obszarach.