Insan... Insan arayis demektir. Yolcu demektir... Coklugunu bulmak icin yoklugunu arar bu hayat yolculugunda... Ve o, tüm hayati boyunca hayallerini disarida zannederken karsilastigi acilarda da aldigi yaralarda da baska bir istikamete degil aslinda hakiki kendine, özüne yolculuk ettigini fark eder bir gün. Hayallerinin, özlemlerinin ve herkesin pesinde oldugu Kafdaginin ardindaki o meshur hazinenin izini sürerken, aslinda asilmasi gereken tek Kafdaginin kendi nefsi oldugunu fark eder. Iste bu yolda ilerlerken insan, onu bekleyen Hazinenin Sahibinin, ona kelamiyla, elcileriyle Isaretler biraktigini görmeye baslar. Ve her seyin onun icin cok önceden büyük bir sevgi ve sefkatle hazirlanmis ve düsünülmüs oldugunu...

Eger ki insa ettikleriniz sarsiliyorsa... Eger ki hayatinizdan vazgecilmez sandiklariniz uzaklasiyor, kayip sandiklariniz artiyorsa... Bilin ki asliniza Hicrettesiniz; giden herkes ve her sey, sizin Hazinenin Tek SahibI Allaha, kanatlanip ucmaniza yük olan agirliklardir. Birakin gitsinler... Rüzgar ve ruh birbirine benzer. Eger kendinizi Onun nefesine, ruhuna birakirsaniz O size yeni kanatlar verir ve kanatlariniz altindaki rüzgar olur. Cünkü Onun her seye gücü yeter...

Bedenimde nar

Ruhumdaysa yar var

Bana burasi yeryüzü diyorlar

Oysaki her yer YR-yüzü

Bilmiyorlar...