Huzursuz bir tebaa, insanlar, onlarin ogullari ve kizlari, tekinsiz bir büyüme ve karmasa, yazdigina, yarattigina bin pisman cürük bir ic cekis. Dünya üzerindeki tek bariscil unsurun bir hazan yapragi oldugunu bilen biri icin, beyaz kagit gümbürtülü ve tepetaklak bir düsüsten baska bir sey degildir. Bunca yil yazdim, bunca yil korktum, bunca yil biktim. Yetmez mi
Agula, bir üst isim. Bütün üst isimler gibi hem bir agirlik hem de bir hafiflik tasiyor. Her seyle ilgisi var ama ilintisi yok gibi. Agu bildigimiz zehir. Ben buradan bir kelime türettim. Öykülerime denk düstü ve bir sözcük olarak sahip oldugu ses güzel. Yazi da zehirli bir seydir. Üstelik seyreltilmesi yine yaziyla mümkündür, diyor Sibel K. Türker.
Agula, acinin tekdüzelestigi bir ortamin, el yapimi bir cehennemin merkezinden gönderilmis bir mektup. Okuru sasirtacak ölcüde bilgece yazilmis bir günlük yasam iddianamesi.
Acilardan bir aci begen. Bu kitapta Onuncu Öykü, hayatla ödesmek isteyen her okura yeter artar.
SELIM ILERI