Ben bir kiz cocuguydum el üstünde tutulan ve hep susmaya alistirilan.
Cünkü kiz cocugu hep sessiz olmaliydi.
Ayipti ya Hem el alem ne derdi sonra
Ben bir kiz cocuguydum cok sevilen ama iyiligim icin,
ayagima tas degmesin diye altindan bir kafese konan.
Sonra genc bir kiz oldum kisitlanan özgürlügüyle hayalleri kücülen,
hayalleri kücüldükce amaclarindan uzaklasan.
Sonra bir adama es oldum kücücük dünyasi icinde sinen, pusan, her seye sessiz kalan.
Sonra anne oldum. Sonra bir daha anne oldum.
Dünyalar tatlisi iki kiz annesi oldum

Ben hayatta pek cok sey oldum da bir mutlu olamadim.
Hayatim zincirleme hatalar kazasi gibiydi.
Tecrübelerimi hep agir imtihanlardan gecerek edindim.
Ama sonucta hepsini gectim

Simdi iste gercek Derya oldum. Ayagimdaki tüm zincirlerden kurtuldum.
Altin kafesimin kapisini araladim. Kücükken kazanamadigim öz güvenimi simdi buldum.
Tüm cekincelerimi biten evliligimle geride biraktim.
Simdi kendi kanatlarimla kendi dünyamda ucma vakti...



Ich war ein Mädchen, das an der Hand gehalten wurde und immer daran gewöhnt war zu schweigen.
Weil Mädchen immer still sein mussten.