Görebildigin tek cikis biriyle evlenmek mi
Görebildigim tek cikis ortadan yok olmak Her hangi bir sekilde yok olmak
Genc kiz oturdugu yerden dogrulmaya calisti ama basaramadi. Bu konusma icine ates düsürmüstü. Biraz degil fazlaca hava almaya ihtiyaci vardi. Biraz önce yaptiginin farkina ancak variyordu. Sanki kendi, kendisi degildi. Bircok bedene sahipti ve bu bircok beden bircok hal yasiyordu. Bir bedeni ucurumlardan yuvarlaniyor, bir bedeni sicaklarda kavruluyor, bir bedeni bataklikta cirpiniyor, bir bedeni de yabanci biri olmus karsisindaki bu adama dolayli yoldan evlenme teklif ediyordu. Yüzünü tarifi mümkün olmayan bir sicaklik kapladi.
Duvakin ilk okunmasinin ardindan, yazmak diledigimdir...
Bir romani kaleme almak, dahasi bir romani söz ülkesinin yamaclarindan toplayip, buket buket yahut saganak saganak kagida dökmek, bir yazarin hayati boyunca yapabilecegi ve her nasilsa defalarca yaptigi en cesur ve en asil eylemdir.
Bu aziz sanatkarligi yapabilmek, Asil Sanatkarin yaz dedigi kalemlere can vermesiyle mümkün olan, ilimler üstü bir mucizedir...
Ve ben, gözlerimle bir mucizeyi okudum...
Duvakin her bir satirini, her bir sayfasini, bizzat romanin icindeki karakterlerin, Efsanin, Selmanin, Zeynepin yanibasimda canlanmasiyla, dizimin dibinde diz cöküp oturmasiyla okudum. Her biriyle bas basa...
Size bu romani okuyun demiyorum. Yok yok, o kadar basit degil...
Eviniz, odaniz müsait mi...
Gözleriniz ilk sayfayla bulustugu an, epeyce misafirleriniz olacak...
Yazar,
Ferhad Fani
