Edip, görülemeyeni gören, dile getirilemeyeni dillendiren, söze dökülemeyeni söyleyebilendir. Edip, herkesin gördügüne yalnizca kendisinin görebildiklerini, herkesin söyleyebildiklerine yalnizca kendisinin söyleyebildiklerini katar. Umumun insa ettigi gercekligin ötesine gecip, gercekligi sahsen insa eder. Gerceklige arkasini dönmez, onun icine nüfuz eder. Gercekligin seyircisi degildir o, gördügünün icindedir ya da icinde bulundugunu görendir.
Sair bazen üzerine örtülmüs peceyi kalemiyle yirtar bazen de kendisinin kesfettigi gercekligin üzerini örter. Sözü yalnizca ehl-i hal icin söyler. Sair isaret eder, okuyucu isareti takip eder ve basireti nispetinde gerceklige nüfuz eder. Cogunlugun umurunda bulunmadigi icin yok kabul edilenleri umursayan edip, umurda bulunmayani umura yükler ve umurda bulunan bir sey, soyut olsa bile umursanmayan somuttan daha gercektir.
