Yürek arzuladigina ulasabilmek icin, ne yollar deniyor ve kendine ne bahaneler buluyor Uzun süre koridorlarda bekleyemedim, hangi locada oldugunu ögrenmek icin salona hizla göz gezdirdikten sonra, orkestra katindaki yerime gecerek oturdum. Marguerite, zemin kattaki ön sahnede, yalniz oturuyordu. Daha önce de belirttigim gibi bir hayli degismis görünüyordu. Dudaklarinda o eski umarsiz gülümseme yoktu artik. Aci cektigi ve hala cekmekte oldugu her halinden belliydi. Nisan ayinda olmamiza ragmen, kista kalmis gibi giyinmis, bastan ayaga kadar kadifelere bürünmüstü. Onu o kadar dikkatle süzüyordum ki, bakisim onun da ilgisini cekti.