Suskunlugumla inatlasan bu ihtiyar gözlerinde, bakislarinda ve dudaklarinda engel olamadigi titreyislerle, kipranmalarla kafasinda az cok neyin tasavvur edildigini isaret ediyor. Pek cok yerin kah tarimsal verimsizligini esefle karsiliyor, kah buna nazaran daha hareketli mevzilerde göz uclarini birbirinden ayrilmakla bir miktar keyiflendigi gözleniyordu. Muhtemelen, deyip bir parantez acarak düsünmeye devam ettim; sürekli ic sesiyle konusup, orada film senaryolari, kitap cümleleri, siir dizeleriyle hayaller kurdukca insan, artik konusmaktan yahut dinlemekten usta bir sarraf titizligiyle imtina etmeye basliyor. Ne büyük bir tasarruf