Bir kural varsa onu esnetebilirsin. Bir kanun varsa, cigneyebilir. Su andan itibaren tüm kurallari cigniyorum. Cünkü caresiz insanlar caresizce seyler yaparlar...

Mütevazi evinin salonunda sehrin belki de büyük bir kismini gösteren penceresinin önünde siddetli bir sekilde yagan yagmuru seyrediyordu. Hizla cama carpan damlalar carptiktan sonra hizini kaybediyor, nazli bir sekilde yavasca süzlüyordu asagilara dogru. Düse her damla da oglunu görüyordu.

Iki yil önce tipki su an yagdigi siddette yagan yagmurla beraber gömmüstü oglunu topraga. Unutmasi mümkün degildi. Aklindan bir an olsun cikarmasi imkansizdi. Rahmet sadece gelmekle kalmamis ayni zamanda ondan bir parca alip götürmüstü.

Yagmura ya da yagmuru yagdirana degildi, sikayeti tamamen kendine kiziyodu. Su an ugrastigi kadar o zamanda ugrassaydi belki oglunu kurtaracakti. Gerci arada cok fark yoktu kizini kurtarip kurtaramayacagi belli degildi henüz ama kendi kendine iskence ediyordu iste böyle düsünerek.

Yoksa hangi baba hangi durumda cocugu icin her seyiyle seferber olmaz ki Düsen yeni bir damlayla bir kez daha iki sene öncesine gitti...