Ölüyorum.
Bu kez sahiden ölüyorum.
Gelecek misin yasima
Boz Atli Hizir gibi son nefesime yetisecek misin
Ucunda ölüm var Heves Alim, ucunda elbette ölüm var.
Gelmeyeceksen, elini son kez omzuma koymayacak, alnimi öpüp
yolculamayacaksan, bagislanma dilemeyeceksen;
adini aldigin Ali hakkina söyle bari Sahiden sevdin mi beni
Kederli sözlerin, kurumus gözlerin, tozlu yollarin, saklanan
mendillerin, icli kipirdanmalarin misafiri, cenazelerin duacisi,
hikayelerin sirdasi... Dünya ölümlü, gün aksamli... Son Agitci, Heves
Aliyi ariyor. Evlerde, sokaklarda, dere boylarinda, raylarda, uzayip
giden bozkirda... Heveeeessss diyerek susuyor. Bana hikayeni anlat,
agidini yakacagim.
Ucunda Ölüm Var, yarim asir süren bir ask hikayesi. Ya l p a layan,
sehirden sehire gezinen, derman arayan, sayiklayan, hatirlayan, rüya
cagiran ince bir ah
Kemal Varol, maharetle memleketi anlatiyor, günesin icinde dogup
battigi bir roman anlatiyor. Masalsi, gürül gürül, ölmeye yatan.