Herkes kendisiyle bir sekilde konusur. Bazen sesli yapar bunu, bazen sessiz. Bazen konustugu vicdanidir, bazen kalbi. Ah, bazen nefs olur bu, bazen akil. Bazen pismanlik gözyaslariyla konusur. Bazen uzak-yakin bir dostla. Tüm bunlari ete kemige büründürüp Feride diyor Sait Kösk. Feride; kimi zaman bir dost, kimi zaman bir es, kimi zaman da bir derman hayat yaralarina.
Feride önce Hemdem oldu, dostca. Simdi Hemhal.
Merak ettim Hemhal ne demektir diye.
Ögrendim ki ayni hissetmekmis.
Aynlesmek de denilebilirmis.
Dostunuzla ayni rüyayi görmek gibi.
Yasanilan ayni durumlara
farkli ortamlarda olsaniz da ayni tepkileri vermek gibi.
Ne mi anlatiliyor bu kitapta
Biraz tefekkür, biraz hayat, biraz gölgelere takilma. Asillar bir sonsuzda...
Biraz imtihan, biraz sabir, biraz tevekkül. Pismanliklarla günahlardan arin.
Biraz gül, biraz ara sor, hemdem ol, hemhal ol, hemdert ol.
Iste geldik gidiyoruz; bir sonsuzda bizi neler bekliyor, farkinda ol.
Jeder spricht in seiner eigenen Art und Weise mit sich selbst. Manchmal ist die Stimme laut, manchmal leise. Manchmal spricht das Gewissen, manchmal das Herz. Oh, auch ist es die Seele oder der Geist. Manchmal ist es die Reue, die über die Tränen spricht. Manchmal mit einem Freund durch eine Nah und Fern Beziehung.
