Merhaba. Yine ben. Sana bu yazacaklarimi hicbir zaman söyleyemeyecegim, ne yüzüne ne de mesajla. Sadece bir kösede ve kalbimde kalacak. Sessiz kalacagim, seninle konustugum o kisa zaman dilimini düsünüp mutlu olacagim. Icimdeki sorular hic cevap bulamayacak. Hep ucu acik kalacak. Cünkü cevaplari sadece sende ve benim cesaretim yok sana sormaya.
Aylar sonra bir daha seni görmeyecegim belki. Belki yine sessiz sedasiz izleyecegim seni, ama yine konusmaya cesaretim olmayacak. Sessizce yanindan gececegim. Bizim bir hikayemiz olmayacak, yillar sonra yollarimiz kesismeyecek ve ben kalbini hizlandiran kisi olmayacagim. Siradan bir insanim iste, herkes gibiyim senin icin. Serhat gibi, Kayra gibi, Murat gibi. Olsun o da yeter bana zaten. Bana baksan konussan, gülsen
O yüzden söylemeyecegim sana bunlari. Hep burada duracak bu yazi. Belki sen görmeyeceksin, belki de daha güzelleri yazilacak sana. Önemsiz zaten, senin bendeki askinin aksine.
Gerci senin askinin yaninda her sey önemsiz ya, neyse
Bu hikaye, gece olup da kayboldugu icin ulasamadigi aya asik olan bir Bulutun hikayesi. Hadi bu kez de Umut Isigini Bulutun Aski icin yakip, ayin onu fark etmesini saglayalim