Hatirlama, insan yapimi felaketlere dogrudan maruz kalmis olanlar icin, cogu zaman, gecmisin travmatik etkilerinden kurtulmanin ve özgürlesmenin yegane yolu olarak görünür. Travmatik deneyimin üzerinden daha fazla zaman gectikce, hatirlama hayatta kalanlar acisindan daha büyük bir ruhsal ihtiyac ve gelecek nesillere karsi daha agir bir toplumsal yükümlülük haline gelir.
Imre Kertész

Pamuk Yildiz, kendi belleginden toplumun bellegine aktariyor. Bir daha asla yasanmasin diye.