Eski Türk halklarinin dinlerini ve mitolojilerini kesin ve güvenilir bir bicimde ana hatlariyla betimlemek icin vakit henüz cok erken. Dinleri, tek tanri ya da en azindan diger tanrilardan daha üstün olan bir gök tanri inancina dayanmaktadir. Fakat ayrica insanüstü güclere de inanmakta, hayvanlara ilgi duymakta ve süphesiz totemizme meyletmekteydiler. Dinleri, dünyanin baslangici ve sonuna fazlaca egilmezken, daha cok büyük sahsiyetlerin dogumunu ve boylarin olusumunu aciklamaya calismaktadir.

Bu baglamda, genellikle bir hayvanla bir insanin birlesmesi ya da bir isigin müdahalesi sonucu gerceklesen dogumlara iliskin olaganüstü anlatilara yer verilmektedir. Dinleri, siniflama konusunda karakteristik bir anlayisa ve zengin ritüellere sahiptir, ne var ki biz bunlarin ancak bir kismini bilmekteyiz. Bu ritüellerde kurban konusuna asil rol düsmektedir, ancak temizlik ve tabulastirma konularina da genis yer verilmektedir. Eski Türk halklarinin bu dini, baska bir dünyada ebedi hayati yasamaya ya da bu dünyada kalmaya mahkm edilen ölüleri ve atalari konu edinmektedir. Dinlerinde, kehanet ve büyü konulari yer almakta, ayica samanist ögelere de sikca rastlanmaktadir